Havenzicht

MARCEL DELMOTTE

Tijdens de Eerste Wereldoorlog krijgt Marcel Delmotte les aan l'atelier Université du Travail in Charleroi bij Léon Van Houten, maar blijft desondanks zijn hele leven vooral autodidact. Doorheen zijn lange actieve leven kent hij vele leermeesters: Boticelli, Piero della Francesca, Uccello, Carravagio, Poussin en David.

Aanvankelijk debuteert Delmotte in de jaren ’30 in een expressionistisch realisme, dat al snel evolueert naar een klassiek symbolisme. Mythologie, de Divina Comedia en de Bijbel vormen belangrijke inspiratiebronnen. Vervolgens creëert hij grootse composities met naakten en mythische figuren in onaardse geabstraheerde landschappen met futuristische bouwwerken. Het lijken afbeeldingen van mysterieuze droombeelden.

Zijn werken ademen een sfeer van universeel humanisme. Hoofdthema’s zijn de schoonheid van de vrouw en de mens geconfronteerd met zijn (nood)lot en vergankelijkheid.

Zijn werken zijn vaak thematisch atypisch voor het neoklassiek surrealisme waartoe hij doorgaans wordt gerekend.

Bijzonder is wel dat Marcel Delmotte naast de visionaire landschappen en grootse mythische taferelen ook de mogelijkheden van de abstracte compositie of het gesynthetiseerde figuratieve verkent. Dit resulteert in verrassende composities, zoals het “Havenzicht” uit 1983.

Werken van Marcel Delmotte zijn terug te vinden in het Museum voor Schone Kunsten in Charleroi en het Mu.zee in Oostende.